Την ιστορία διηγείται ο Νικόλας, μαθητής σε ένα δημοτικό σχολείο στη Γαλλία.
Mερικές φορές, καθώς πηγαίνουμε στο σχολείο, συναντιόμαστε στο δρόμο με πολλούς φίλους και σπάμε πολλή πλάκα. Χαζεύουμε τις βιτρίνες, βάζουμε τρικλοποδιές ο ένας στον άλλο ή ρίχνουμε τις τσάντες των άλλων κάτω. Κάποια στιγμή, όμως, καταλαβαίνουμε πως έχει περάσει η ώρα και τρέχουμε σαν τρελοί για να ’μαστε στην ώρα μας στο σχολείο. Έτσι έγινε και σήμερα το πρωί με τον Αλσέστ, τον Έντ, το Ρούφους και τον Κλοτέρ, που μένουν στη γειτονιά μου.
Τρέχαμε σαν παλαβοί διασχίζοντας το δρόμο, για να προλάβουμε να μπούμε στο σχολείο αφού το κουδούνι είχε ήδη χτυπήσει.
Μετά το διάλειμμα, την τελευταία ώρα του μαθήματος, η δασκάλα μας είπε:
— Παιδιά, δε θα κάνουμε Γραμματική, όπως λέει το πρόγραμμα… γιατί συνέβη κάτι πολύ σοβαρό. Ο τροχονόμος, υπεύθυνος για την κυκλοφορία έξω από το σχολείο μας, μόλις ήρθε κι έκανε παράπονα στον κύριο Διευθυντή. Είπε πως διασχίζατε το δρόμο σαν άγρια θηρία τρέχοντας και κάνοντας παλαβομάρες, βάζοντας έτσι σε κίνδυνο τη ζωή σας. Πρέπει να σας πω πως κι εγώ η ίδια σας έχω δει πολλές φορές να τρέχετε σαν τρελοί στο δρόμο. Έτσι λοιπόν για το καλό σας, ο κύριος Διευθυντής μού ζήτησε να σας κάνω ένα μάθημα Κυκλοφοριακής Αγωγής.